In 1975 wordt een invitatietoernooi libre gehouden met 7 deelnemers in café restaurant ‘t Hoogeland. Jan Nijkamp wordt ongeslagen kampioen met een moyenne van 10,00 en een hoogste serie van 86.
In 1976 wordt wederom een invitatietoernooi georganiseerd maar nu in de spelsoort driebanden en men noemt het “de Grote Prijs van Haaksbergen”. Henri Westendorp wordt op 20 jarige leeftijd kampioen met een moyenne van 0,731.
Hennie Cornelese en Johan Wijlens organiseren in het najaar van 1976 een bandstoottoernooi voor de biljartliefhebbers in Haaksbergen en krijgen hierbij medewerking van Theo ter Braak.
De plaatsing voor de finale wordt bepaald door twee plaatsingcijfers nl: één voor het aantal behaalde wedstrijdpunten en
één voor het procentgemiddelde (gemaakte caramboles t.o.v. de te maken caramboles).
Gerrit Bouwman stelt een wisselbokaal beschikbaar die naar hem wordt genoemd. Er schrijven 28 biljarters in en Anton Lansink wordt kampioen.
In 1978 wordt het toernooi groter opgezet en de organisatie komt in handen van B.V. ’t Hoogeland en B.C. ’t Zwijntje. Omdat er nu 47 deelnemers zijn wordt er een halve-finale ingelast, ook wordt er een wedstrijdreglement opgesteld dat een uittreksel is van dat van de K.N.B.B.
Theo ter Braak wint de G. Bouwmanbokaal.
In 1979 wordt een zelfstandige en onafhankelijke commissie opgericht die zich “Comité Biljartsport Haaksbergen” noemt. Hierin hebben zitting:
Hennie Cornelese,Gerrit Dieperink, Tonny Vöcker, Matthy Vöcker, Theo ter Braak, Roel de Krieger en Johan Wijlens
Voor het spelen van de wedstrijden wordt een eigen reglement opgesteld. In 1980 moet door de toename van het aantal leden van B.C. ’t Zwijntje dat zijn thuishaven heeft in café restaurant ’t Hoogeland en speelt in district Oost – Achterhoek van de K.N.B.B., voor het spelen van de voorwedstrijden uitgeweken worden naar andere lokaliteiten in Haaksbergen, Buurse en St. Isidorushoeve. 41 Spelers geven zich op om de wel begeerde bokaal te winnen. In 1981 wordt een kwart-finale ingelast, omdat er 60 deelnemers zijn in de voorronden. Matthy Vöcker scoort de hoogste serie in de finale ooit (31), terwijl Jan Nijkamp kampioen wordt. In 1982 worden Raymond Ceulemans en Cees van Oosterhout uitgenodigd voor een demonstratie in de spelsoort biljartartistiek ofwel kunststoten. Zaterdag en zondag vinden de wedstrijden plaats in de grote zaal i.v.m. het groot aantal toeschouwers. Hallo Haaksbergen maakt opnamen voor de plaatselijke bevolking.
In 1983 bestaat het comité nog uit: Hennie Cornelese, Tonny Vöcker en Johan Wijlens. Een record aantal biljarters schrijven zich in nl. 76.
De finale wordt weer in de grote zaal gespeeld en Ferdi Leferink wordt kampioen.
In 1985 wordt het comité uitgebreid met Johan Mentink en Henk Ordelmans en de toernooi opzet wordt gewijzigd:
Er wordt een A en een B –groep gevormd zodat het “handycapsysteem” enigszins wordt terug gebracht. Voor de plaatsing in de volgende ronde wordt een derde plaatsingscijfer toegevoegd en wel één voor het gespeelde moyenne. De kwartfinale wordt weer afgeschaft omdat het toernooi te lang duurt. De eerste finale met dit nieuwe systeem wordt gespeeld in twee groepen van zes spelers.
In 1986 doet de computer zijn intrede; voor de berekening van de eindstand van de voorronden. Het programma is geschreven door H.Winkelman. Voorheen werd dit met pen en papier gedaan.
In 1987 doen maar liefst 88 biljarters mee aan de voorronden. De twee finalepoules worden uitgebreid tot 8 spelers en er wordt op 4 tafels gespeeld.
In 1988 verlaat Henk Ordelmans het comité.
In 1989 wordt tijdens de finale een finale van het jeugd biljarten gespeeld van B.C. ’t Zwijntje.
In 1990 wordt een record aantal inschrijvingen bereikt, nl.: 102.
Tonny Reeders voegt zich bij het comité. Bij de finale wordt een nieuw programma gebruikt op de computer voor de wedstrijdverwerking.
In 1991 wordt de slechtste partij niet meegerekend voor de berekening van de eindstanden van de voorronde en halve finale. Laatste finale in café restaurant ’t Hoogeland.
In 1992 wil het comité de finale laten rouleren tussen 5 grote lokaliteiten t.w:
Café restaurant. ’t Hoogeland,
Café restaurant Partycentrum de Bron,
Café restaurant. Biljartcentrum de Oude Molen,
Café restaurant. Zalencentrum Dwars en
Café restaurant. Kegelhuis Winkelman.
Deze eerste finale wordt gespeeld in Café restaurant. Biljartcentrum de Oude Molen,
In 1993 wordt de finale gespeeld in café restaurant Partycentrum de Bron. Hennie Cornelese neemt afscheid van het comité en draagt zijn functie over aan Tonny Reeders.
De eigenaren van de 3 overige finale lokaliteiten hebben te kennen gegeven geen belang te hebben bij het finaleweekeinde van de Grote Prijs.
In 1994 wordt voor het eerst gebruik gemaakt van monitoren waarop de stand direct zichtbaar wordt gemaakt. Voorheen werd nog gewerkt met een standenbord en stelsels.
In 1996 worden bij de finale van dit 4e lustrum alle oud-kampioenen uitgenodigd die allen een attentie aangeboden krijgen. Matthy Vöcker wordt kampioen.
In 2001 wordt de 25e editie gevierd. Aan dit jubileumtoernooi wordt extra aandacht geschonken.
Er schrijven maar liefst 118 mensen in. Voor de voorwedstrijden moeten 23 poules ondergebracht worden bij 8 lokaliteiten. Doordat de Bron per 1 januari 2001 gesloten is wordt het finaleweekeinde bij Café restaurant De Oude Molen gehouden waar tevens op zaterdagavond het jubileum wordt gevierd. Jan Brunnekreef is uitgenodigd om een demonstratie biljart artistiek te geven. Helaas was hij door privé-omstandigheden verhinderd. De demonstratie werd uitgevoerd door; Ruud de Vos, Johan Luising en Ger Holka.
Het huidige comité bestaat uit: Voorzitter: Tonny Reeders Secretaris: Tonny Vöcker Penningmeester: Johan Mentink Wedstrijdleider: Johan Wijlens
In 2002 wordt de 10%-regeling ( * en #) afgeschaft. Bij overschrijding van de moyenne-intervalgrens wordt de partijlengte direct aangepast. Tijdens de finale wordt een (digitale) klok gebruikt voor de inspeeltijd per speler; om tijdverlies te voorkomen.
Vanaf 2003 mogen spelers die lid zijn van een Haaksbergse biljartvereniging en buiten Haaksbergen wonen ook deelnemen.
In 2010 besluiten Tonny Reeders, Tonny Vocker en Johan Wijlens te stoppen. Henri Westendorp weet Brian ter Braak, Ard ter Braak te strikken voor het bestuur. De GPH gaat in 2011 met een nieuwe opzet van start. Op basis van wedstrijdpunten en %-moyenne gaat elke poule winnaar naar de finale. Met de nieuwe opzet schrijven zich 54 deelnemers in. 2x 6 poule strijden tot de laatste ronden om wie er naar de finale mag. In de Grote finale strijden Koen v/d Worp en René ter Braak voor het algeheel kampioenschap. René ter Braak wordt kampioen en ontvangt van Hans Klok de grote beker. Na een demonstratie van Hans Klok is er tijd voor een Happy Hour.
In de 38e editie wordt op verzoek weer besloten om 'terug' naar de cafés te gaan. 't Stuupke, De Biester, MOS, Dwars en de oude Molen staan weer klaar om de voorronden te verzorgen. In een spannende finale wisten beide finalisten: Brian ter Braak en Matje Scheggetman remise te spelen. Omdat het in de historie niet eerder was voorgekomen besloot op advies van de aanwezige Hans Klok een shootout te spelen. 10% van de te maken caramboles moesten gespeeld worden. (dit werd overigens direct meegenomen in het reglement). Matje Scheggetman wist uiteindelijk de shootout te winnen en werd kampioen 2013-2014. Na het seizoen 2014 besluit bestuurslid Ard ter Braak te stoppen. Zijn plaats wordt ingenomen door Henk v/d Kuil.
De 40e editie wordt met 53 deelnemers gespeeld. De finale werd een prooi voor Koen Westendorp, zoon van.. Het versloeg in de finale debutant Hans de Jager
